Bir Aşk, Dino Buzatti, 117 / CXXXVI

-----------------------------------------------------------------

Dilini ve söylemini de Jose Saramago’ya benzettiğim, bana göre İtalyan Edebiyatının en verimli ve en büyük ustasının bu romanı, ellili yaşlarda bir mimarın genç bir fahişeye duyduğu saplantılı bir aşkın öyküsü… edebiyatta oldukça yaygın bir şekilde üzerinde kalem oynatılan bu konuda pek çok kitap okumuş, öykü de dinlemiş olabilirsiniz ama Dino Buzatti, bu basit konuya o kendine has dili ve söylemi ile öyle bir yaklaşıyor ki; İtalyanların basit bir malzemeyle yaptıkları inanılmaz lezzetlerden birisi gibi… kitabı elinizden bırakmanız, sofranızdan eksik etmeniz mümkün değil.

Romanda, Milanolu bir kentsoylu olan romanın kahramanı, statü, güven, onur, prestij v.b.g toplumun sanal etik değerlerinden oluşan kozası içinde genç bir fahişeye duyduğu “aşkı” parasıyla güvence altına alarak kızın onu gerçekten sevmesini isterken, duyguları ve davranışları katman katman, sevgilisinin dünyasında çözülürken kaçan iplerin ucunu toparlamaya çalışmakta… kendini aşan küçük ama vahşi bir gücün elinde kırılgan ve savunmasız bir çocuğa dönüşmekte… kendine ait olan hayattan uzaklaşırken, romanlarda okuyup da inanmadığı bir şekilde sapıkça ezilmekte, sürüklendiği girdaptan kurtulamamakta ve yarasını kaşırken yardım istemek için elini bile kaldıramamaktadır. 

Ana kahramanlar, Antonio ve Laide’nin her ikisi de görünüşte kendi dünyalarının uzlaşmaz savunucularını temsil etseler de kişisel olarak ben, kitabın sonunda aralarındaki ilişkinin insani zayıflıklar, geçmişteki hayal kırıklıkları, bunların arasındaki aşılamaz boşluklar gibi tüm bilinmeyenlerine rağmen… kitabın konusunu hayatı yaşamayı değer kılan arzuları ve bu iki dünyayı bir araya getirip paylaştırabilecekleri bir gelecek umudu ile bir buluşma noktası, bir denge, aramakta olduklarını gösteren bir bulmaca olarak yorumlayıp, saygıyla okuyup, kütüphanemde kayıtlı yerine sevgiyle yerleştirdim.   

-o-

 “…Sahte ve yanlış bir aşkın tutsağıydı… Laide içine sızmış ve onu emmekteydi.” S.90 “…sapıkça ezilmekten, yarasını kaşımaktan hoşlanan bir tipti.” S.225

28.02.2017 mehmetealtin

-------------------------------------- 

Can Yayınları, I. Baskı, Eylül 2016