Eve Dönmenin Yolları, Alejandro Zambra,  19/CXVI

---------------------------------------------------------------------------------

 “… darbeden beş gün sonra, 16 Eylül 1973’de doğdum. s.86… Büyükler öldürürken ya da ölürken biz bir köşede resim yapıyorduk. Ülke paramparça olurken biz konuşmayı, yürümeyi, peçeteleri katlayarak kayık ve uçak yapmayı öğreniyorduk. Roman örülürken biz yok olmak için saklambaç oynuyorduk. s.52… Komşuyduk, bir duvarı ve bir sıra çalıyı paylaşıyorduk ama aramızda koca bir mesafe vardı. S.17… Demokrasi gelince okul çok değişmişti. On üç yaşımı bitirmiş geç de olsa okul arkadaşlarımı tanımaya başlamıştım: katledilen, işkence gören, kaybedilen insanların çocukları… ve cellatların çocukları. Zengin, yoksul, iyi, kötü çocuklar. İyi zenginler, kötü zenginler, iyi yoksullar, kötü yoksullar. Benimse ne zengin, ne yoksul, ne iyi ne de kötü ‘olup olmadığımı’ (Benim notum)… düşündüğümü hatırlamıyorum… ve bana öyle geliyor ki bu aslında kötü olmaktı. S.61… Tıpkı bir cinayete tanıklık etmişiz gibi. Cinayeti biz işlememişiz, sadece oradan geçiyormuşuz gibi, ama kaçıyormuşuz gibi… s.122 “

Kütüphaneme giren Alejandro Zambra’nın bu ikinci kitabı, hem geçmişte on yaşındaki bir çocuk tarafından, hem de günümüzde geçmişini kurcalayan yetişkin bir erkek tarafından yazılmış kurgu içinde kurgu… her detayda bambaşka bir öykü gizli ki; her bir detaydan bir roman çıkar… Akıl ve zekâ dolu bu novella, kısa romanı, eski romanından kopyalayıp yapıştırdığı sayfalarla oluşturup ‘ zekâ dolu…’ yeni bir kısa roman yazdığını zanneden bir yazarımızın ve onu öven eleştirmenlerin özellikle okumalarını, sizin ise dönüp dönüp cümlelerinde kaybolduğum bu kitabı zevkle okumanızı öneririm.

-------------------------------------- 

Natos Kitap, Ocak 2016, 3. Basım